Stara szkoła zamieniona w przytulne, rustykalne siedlisko

Poszukiwania swojego siedliska na Mazurach

Karolina na Mazury jeździła w dzieciństwie z rodzicami, urządzali sobie wakacje pod żaglami. Potem, już ze swoją rodziną, szukała odpoczynku w przeróżnych siedliskach i agroturystykach.
Podczas jednego z takich wyjazdów odkryła wcześniej nieznaną część regionu – Mazury Garbate – i zakochała się.
– Zawsze ciągnęło mnie do pełnych uroku starych gospodarstw i sielskich krajobrazów – opowiada.
Wraz z mężem Przemkiem ruszyła na poszukiwania w znane sobie regiony i… prawie kupili pierwsze siedlisko, które obejrzeli – dom ze stodołą w pobliżu dużego jeziora.
Już dogadali wszystko z agencją nieruchomości, kiedy okazało się, że ktoś przebił ich ofertę. 

– Wtedy byłam zrozpaczona, ale teraz myślę, że tak miało być i jestem wdzięczna losowi – mówi Karolina.
Bo po trzech miesiącach weekendowych wypraw i oglądania domów (często przez płot, bo covid) Karolina z Przemkiem trafili na ofertę sprzedaży dawnej szkoły.

Zobacz też: Stary dom na Mazurach, zanurzony w tajemniczym ogrodzie

Stara pocztówka, która pomogła podjąć decyzję o kupnie domu.

Drobny szkopuł: stała w miejscowości, do której Przemek jeździł jako dziecko i… wcale nie miał do niej sentymentu. Dał się jednak przekonać i pojechali dom obejrzeć.

Był nieco dla nich za duży, z zewnątrz pomalowany na brzoskwiniowo, w środku panował duch lat osiemdziesiątych. Nie przekonał Karoliny.
– Dla mnie efektu „wow” nie było – wspomina. Doznał go natomiast Przemek, którego od razu zachwycił duży teren, stare drzewa owocowe i dobrze utrzymany trawnik. 

Decyzję trudno było podjąć, ale wtedy pojawiła się… pocztówka. Znalazła ją Karolina. Gdy rozważała kupno szkoły, zrobiła małe śledztwo w internecie i na forum miłośników kolei znalazła skan starej widokówki: przed znanym jej już domem stoi jakaś rodzina. Zdjęcie pochodziło sprzed stu lat i ukazywało oryginalny stan budynku.
Karolina od razu zwróciła uwagę na okna – były o wiele większe niż teraz, cała fasada wyglądała o niebo lepiej. Wtedy pomyślała, że to miejsce ma potencjał, że znowu może być piękne.
 
– Kiedy jechaliśmy podpisywać akt notarialny, wieźliśmy już dzieci, mamę i wszystkie niezbędne sprzęty, żeby od razu w tym domu zamieszkać – opowiada ze śmiechem.

Rustykalne wnętrza z meblami vintage

Po licznych remontowych perypetiach dawna szkoła pokazała swoje nowe (a zarazem stare) oblicze. Właściciele wymienili okna na większe.
Jedno zastąpili dużymi, przeszklonymi drzwiami – gdy usunęli rosnące wkoło chaszcze, ukazał się wspaniały widok.
Zlikwidowali część ścianek działowych w środku, przywracając oryginalny kształt dawnej klasy. Teraz stała się salonem, z którego można podziwiać mazurskie pagórki.

Wnętrze Karolina urządziła budżetowo, korzystając z vintage’owych mebli z odzysku. Kupowała je przez internet, na targach i w składach staroci. Fotel do salonu dostała od swojego dziadka, który osobiście go wytapicerował. – Nasze warszawskie mieszkanie to minimalizm z nutą stylu skandynawskiego – mówi gospodyni. – Wiedziałam, że tutaj się to nie sprawdzi.

Poszła więc w nieco rustykalne klimaty. Podkreśla je umiejętnie dobranymi tkaninami. Karolina jest właścicielką firmy produkującej tekstylia; wiejski dom zainspirował ją do tworzenia bardziej sielskich wzorów poduszek i pościeli. Odejście od minimalizmu sprawiło też, że zaczęła kupować więcej bibelotów i ozdób, bo wnętrza w takim stylu nie mogą być puste.